یک دست سوند و آینه، یک دست میکروفون! /گفتگوی دندانه با دکتر حمید پیروزنیا، دندان‌پزشک و خواننده پاپ

زهرا سادات صفوی ۱۱ مهر ۱۳۹۲

متولد تهران است و زاده اردیبهشت‌ماه ۱۳۴۶. صدای گرمی دارد و وقتی با او حرف می‌زنی آرامش می‌گیری از صدایش. با او که دندانپزشکی است هنرمند گپ زدیم تا از موسیقی، آلبوم‌هایش و آنهایی که در این مسیر همراهی‌اش کرده‌اند و از همه مهم‌تر تاثیری که هنرش روی حرفه‌اش داشته برایمان بگوید. حمید پیروزنیا را می‌گویم؛ دندان‌پزشک تهرانی ساکن کرمان که خودش می‌گوید هنرش باعث شده در دندانپزشکی هم موفق‌تر باشد.

– چطور شد خواننده شدید؟

– خوانندگی را از سن کم و جوانی و به صورت آماتوری شروع کردم و در مهمانی‌های دوستانه می‌خواندم ولی وقتی موسیقی پاپ در کشور جان گرفت و موج آن شروع شد،‌ من هم تصمیم گرفتم حرفه‌ای کار کنم. این کار را با آموختن گیتار شروع کردم. بعد از اینکه نواختن این ساز را یاد گرفتم، همزمان با نواختن آن، می‌خواندم تا اینکه استادم پیشنهاد دادند در عرصه خوانندگی، حرفه‌ای کار کنم. از سال ۷۹ گروهی را تشکیل دادیم و چون آهنگی نداشتم، ابتدای کار آهنگ‌های یکی از خوانندگان با سابقه پاپ را می‌خواندم که خیلی هم از آن استقبال شد چون طرفداران او بسیار زیاد است و صدای من به صدایشان شباهت دارد ولی تصمیم گرفتم برای خودم آلبوم جمع کنم.

– این اتفاق چه زمانی افتاد؟

– سال ۸۰ اولین آلبومم را به اسم «نفس من» آماده کردم که سال ۸۱ وارد بازار شد و همین روند ادامه پیدا کرد و بعد آلبوم‌های دیگری از من به بازار موسیقی پاپ آمد.

– آیا آلبوم‌های دیگری نیز منتشر کردید؟

– سال ۸۳ آلبوم دومم به اسم «شبای شیشه‌ای» منتشر شد که خوشبختانه خیلی خوب و موفق بود. برای خیلی از کارهای آن، یعنی ۵ آهنگ از ۸ آهنگ، کلیپ تصویری ساخته شد که آن زمان چون هنوز محدودیتی برای حضور در شبکه‌های ماهواره‌ای نبود، از این شبکه‌ها پخش شد. سال ۸۷ هم آلبوم سومم را به اسم «پای رفتن» روانه بازار کردم.

– چرا اینقدر بین ارائه این دو آلبوم اخیر فاصله افتاد؟

– علتش این بود که متاسفانه دریافت مجوز «پای رفتن» دو سال طول کشید.

– و آلبوم‌های بعدی؟

– سال ۹۱ آلبوم «اسیر عشق» را منتشر کردم که استقبال از آن هم خوب بود.

– تا به حال کنسرت هم برگزار کرده‌اید؟

– بله، ‌کنسرت و برنامه‌های زنده زیادی را اجرا کرده‌ام و بارها در جشن‌های نظام‌پزشکی و انجمن دندان‌پزشکی هم حضور داشته‌ام.

– آقای دکتر! چرا با اینکه از نوجوانی به خواندن و موسیقی علاقه داشتید، هنر نخواندید؟

– من از دوران ابتدایی و تمام دوران تحصیل، شاگرد ممتاز بودم و اطرافیان مدام در گوش من می‌خواندند که باید پزشک شوی. این حرف‌ها در ذهن من جا گرفته بود. از طرف دیگر پزشکی در آن زمان کلاس و اعتبار خاصی داشت و از لحاظ درآمد و اقتصاد هم مناسب بود بنابراین تصمیم گرفتم آن را دنبال کنم و از بین پزشکی و دندان‌پزشکی، دومی را انتخاب کردم که در آن می‌شد از ذوق هنری هم استفاده کرد.

– در هنرهای دیگر دستی ندارید؟

– چرا، از دوره نوجوانی هم خطاطی می‌کردم و هم نقاشی و هنوز هم نستعلیق می‌نویسم و تابلوهای نقاشی‌ام در خانه خیلی از اقوام و دوستان وجود دارد.

– نمایشگاه هم برگزار کرده‌اید؟

– نه،‌ بیشتر برای خودم کار می‌کنم و دستی در هر هنری داشتم.

– معمولا دندان‌پزشکان خیلی پرمشغله‌اند. چطور هم به کار هنری می‌رسید و هم کار حرفه‌ای‌تان؟

– [می‌خندد] برای خودم هم معماست که این همه انرژی را از کجا می‌آورم. همه اطرافیان هم تعجب می‌کنند که چطور با این همه مشغله و داشتن ۲ پسر ۱۳ و ۳ ساله که باید مقداری از وقتم را به آنها هم اختصاص دهم و اینکه در دو شیفت صبح و عصر کار می‌‌کنم، به کارهای دیگر مثل کارهای هنری هم می‌رسم. خودم فکر می‌کنم دلیلش پشتکار و علاقه زیادم به موسیقی باشد و از هر وقتی برای تمرین استفاده می‌کنم؛ خیلی‌وقت‌ها در مطب و حین کار یا در اتومبیل هنگام رانندگی تمرین می‌کنم و برای ضبط موسیقی به تهران می‌آیم.

– مگر نگفتید متولد تهران هستید، الان ساکن تهران نیستید؟

– الان ساکن کرمان هستم. قضیه از آنجا شروع شد که خدمت سربازی را در هوانیروز کرمان انجام دادم و اینجا ماندنی شدم. البته چند سالی برگشتم تهران ولی از آنجا که همسرم کرمانی هستند و دوست داشتند در کرمان زندگی کنیم، دوباره به این شهر برگشتیم و فعلا کرمانی شده‌ام.

– شنیده‌ام برادرتان هم در بعضی آهنگ‌ها همراهی‌تان می‌کنند و دو صدایی می‌خوانید. صدای خوب در خانواده‌تان ارثی است؟

– یک جورایی می‌توان گفت ارثی است. هم خط پدرم خوب بود و هم صدایشان. اصل علاقه‌مند شدن من به خواندن هم با شنیدن صدای پدرم شروع شد که صدای بسیار قوی و خوبی دارند. ما ۳ برادریم که صدای هر سه‌مان خوب است. برادرم «جاوید» که ۱۶سال از من کوچک‌تر است و حرفه‌ای کار می‌کند، در بیشتر برنامه‌هایم با من است و آهنگ‌های ۲ صدا با هم زیاد خوانده‌ایم ولی پدرم بیشتر نوحه، مداحی و قرآن می‌خواندند و مذهبی بودند.

– در دوره دانشجویی هم فعالیتی در عرصه موسیقی داشتید؟

– در سال‌های دانشجویی ما جو خیلی بسته بود و فضای پذیرش موسیقی وجود نداشت ولی در لابراتوار، آخر وقت که همه رفته بودند، برای دوستانم می‌خواندم.

– در حال حاضر چه می‌کنید؟

– علاوه بر خوانندگی، برای برادرم شعر گفته‌ام که آن را اجرا هم کرده است. برای خودم و خواننده‌های دیگر آهنگسازی هم کرده‌‌ام. جدیدا ۲ تک‌آهنگ جدید به اسم‌های «دعاکن بمیرم» و «مسافر» هم خوانده‌ام که در اینترنت برای دانلود وجود دارد.

– آقای دکتر! به نظر شما روحیه شما و دیگر دندان‌پزشکان هنرمند با دیگر همکارانتان که دستی در هنر ندارند، تفاوتی هم دارد؟ منظورم این است که هنر شما روی کار و روحیه‌تان تاثیری داشته و شما را از دیگر دندان‌پزشکان متمایز کرده؟

– هنر روی من که خیلی اثر داشته چون در کارم خیلی موفق هستم و خیلی از دندان‌پزشکان کرمانی من را به‌عنوان یک دندان‌پزشک موفق می‌شناسند و بیماران هم از اینکه کارم را با ظرافت زیادی انجام می‌دهم، راضی‌اند؛ مخصوصا در کارهای زیبایی، کامپوزیت، پروتز و… چون هنر را در این امور به خرج می‌دهم. حتی بی‌حسی زدن را اینقدر ظریف انجام می‌‌دهم که بیمار هرگز احساس درد نمی‌کند. فکر می‌کنم روحیه هنری من باعث به‌کارگیری ظرافت و لطافت در کارم شده است. هنر به من انرژی می‌دهد، جای دیگری هم اشاره کردم که دو شیفت کار می‌کنم و حتی بدنسازی انجام می‌دهم و کلا پرمشغله‌تر از همکارانم هستم چون فعالیت جنبی زیاد دارم ولی نسبت به خیلی از همکارانم سرحال و شاداب‌ترم.

– برگرذیم به آلبوم‌هایتان؛ معمولا آهنگسازی کارهایتان را چه کسانی برایتان انجام می‌دهند؟

– من با آهنگسازان خیلی مطرح و بزرگی کار کرده‌ام مثلا آقایان علی فتحی، امیر قدیانی، ارژنگ حقانی، الیاس شیرزاد، امیرعباس حسن‌زاده، بابک مافی، امین رستمی، شهاب رمضان و… به عنوان آهنگساز و تمرین‌کننده با من کار کرده‌اند. شاعرانی مثل یغماگرویی، سعید دبیری، مریم دلشاد، سونیا مکاری‌پور، مسعود امامی، داریوش شیرالی، حامد حسین‌‌خانی، سیما سلطانی و … هم ترانه آهنگ‌هایم را سروده‌اند. جدیدا با یک آهنگساز بسیار با استعداد و جوان کرمانی به اسم شهرام حیدری هم کار می‌کنم.

– حتما مراجعینی از خواننده‌ها و هنرمندان هم دارید!

– بله، خیلی از خواننده‌های سرشناس از دوستان من هستند و زمانی که در تهران بودم برای امور دندان‌پزشکی به مطبم می‌آمدند مثل بابک جهانبخش، محسن چاوشی، شهاب بخارا، فرزاد فرزین و… علاوه بر هنرمندان، ارتباط خوبی با ورزشکاران هم دارم و فوتبالیست‌هایی مثل سیدمهدی رحمتی، امیرحسین صادقی و… در مدتی که در تیم مس کرمان بازی می‌کردند، از مراجعان من بودند.

– حرف آخر را دلم می‌خواهد خودتان به انتخاب خودتان بگویید.

– دلم می‌خواهد همکاران، مخصوصا انجمن دندان‌پزشکان و سازمان نظام پزشکی از ما حمایت کنند. البته منظورم حمایت مالی نیست. مثلا در خیلی از مراسم می‌توانند به جای دعوت از خواننده‌های دیگر و متحمل هزینه‌های بالا شدن، پزشکان هنرمندی که در این عرصه فعالیت حرفه‌ای دارند، دعوت کنند تا بهایی به همکارانشان داده‌ باشند و از آنها حمایت شود. غیر از من، خیلی از همکاران مثل دکتر علی سلطانی‌راد که صدای خیلی خوبی دارند، دکتر امید عامری و… در این زمینه فعالیت دارند اما به نظر من متاسفانه به پزشکان و دندان‌پزشکان هنرمند بهای چندانی داده نمی‌شود.