هشتمين رئيس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران

محمدعلی حفیظی در سال ۱۲۹۴ در یزد زاده شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در دبیرستان ایرانشهر یزد به پایان برد. دو سال در دانشکده حقوق به تحصیل پرداخت و در ۱۳۱۲ وارد دانشکده پزشکی شد. در ۱۳۱۸ تحصیلات خود را به پایان رساند. بین ۱۳۱۸ تا ۱۳۲۰ خدمت وظیفه را در زابل و خاش گذراند و در سال ۱۳۲۱ به دانشکده پزشکی منتقل و در کتابخانه آن به خدمت پرداخت.

در سال ۱۳۲۵ ش متخصص بیماریهای کودکان شد و در ۱۳۲۷ رئیس درمانگاه و سردبیر دانشکده پزشکی شد. پس از طی مراحل آموزشی در سال ۱۳۴۵ به ریاست دانشکده پزشکی تهران رسید. مدت ۷۱ سال دبیرکل نظام پزشکی بود و سرانجام، در آبان ۱۳۷۱ ش بدرود حیات گفت. مراسم ترحیم مفصلی که با شرکت انبوهی از پزشکان در مسجد امام حسن عسگری در سهروردی برای او برگزار شد نشانه تجلیلی درخور از او بود.

حفیظی مدت پانزده سال دانشکده‌های پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی و حتی بعضی مدارس عالیه پزشکی کشور را اداره کرد. همچنین در ۱۳۴۷ ش یک دورة آموزش پزشکی را در خارطوم، پایتخت سودان، گذراند. کتابهای راهنمای دانشکده پزشکی و تاریخ طب ایران تألیف اوست.

در ۱۳۳۰ به سمت دانشیار بیماریهای همگانی و تجربی رسید و در ۱۳۳۲ مفتخر به عنوان استادی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران شد. در ۱۳۴۲ سمت معاونت دانشکده پزشکی و در ۱۳۴۵، ریاست آن، به وی محول گردید. در فاصله سالهای ۱۳۴۸–۱۳۶۵ با سمت دبیر کلی در سازمان نظام پزشکی منشأ خدمات بسیاری شد.

وی در سمتهای دانشگاهی (سردبیری، معاونت، ریاست دانشکده پزشکی) شدیداً به استقلال دانشکده پزشکی، دانشگاه و حرمت استادان اهمیت می‌داد و حتی در موردِ آن تعصب داشت.

وظیفه دانشکده پزشکی را تربیت‌کننده پزشکان متخصص و متعهد به خدمتگزاری می‌دانست. در کمک به دانشجویان از هیچ اقدامی دریغ نداشت و حتی تا مرز خطر پیش می‌رفت. در ماجراهای داغ سیاسی وقت، با دانشجویان مشابه فرزندان خود رفتار می‌کرد. خشونت را مردود می‌دانست. در مقام اجرایی، حامی دانشجویان بود با آنهایی که با دانشگاه سر ستیز داشتند مبارزه و از دانشجویان دفاع می‌کرد. حتی این دفاع و حمایت از دانشجویان گاهی در خفا صورت می‌گرفت و دانشجویان از آن اطلاع نداشتند. بسیاری از دانشجویان اخراجی که هم اکنون از شخصیتهای سرشناس پزشکی هستند با وساطت و مسئولیت ایشان به دانشگاه بازگشتند. برای بازگرداندن دانشجویان از اعتبار و نفوذ خود مایه می‌گذاشت.

ایشان پیش از تشکیل سازمان نظام پزشکی ایران به همراه عده ای از استادان در تنظیم قانون نظام پزشکی مشارکت کرد. در اولین دورة انتخابات نظام پزشکی ایران به عنوان نماینده تهران در سازمان مرکزی برگزیده شد و در همان دوره، سردبیر سازمان نظام پزشکی ایران از طرف منتخبان شد. بیشتر آئین‌نامه‌های نظام پزشکی دستاورد زحمات اوست. حفیظی در همة انتخابات سازمان نظام پزشکی شرکت کرد و همواره نام او در صدر جدول منتخبان قرار داشت.

کار، برای حفیظی چنان جدی بود که در زمان اطلاع از خبر غرق شدن ناوچه پیکان و ناپدید شدن فرزندش، شهید حسین حفیظی، کار در نظام پزشکی را ترک نگفت و در کتابخانه غمگین و صبور کارها را دنبال می‌کرد و برادر خود مهدی حفیظی و نیز مسلم بهادری را برای پیگیری امر به ستاد نیروی دریایی فرستاد.

مسئولیت‌ها و فعالیت‌ها

رئیس، معاون و مدرس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران از ۱۳۳۲

سردبیر کل نظام پزشکی ۱۳۴۸–۱۳۶۵

عضو هیئت اجرایی مسابقات ورودی سراسری از ۱۳۴۴

مسئول آزمونهای ورودی سراسری دانشگاه‌ها

عضو هیئت ممیزی دانشگاه تهران در ۱۳۴۴–۱۳۴۵

نماینده دانشکده پزشکی در شورای دانشگاه ۱۳۴۷

سرپرست تشکیلات نظام پزشکی و دبیرکل نظام پزشکی در ۱۳۴۸

عضو کمیسیون دارویی دانشکده پزشکی در ۱۳۴۹

عضو شورای عالی مرکز پزشکی، بهداری در ۱۳۵۰

رئیس هیئت رسیدگی بدوی انتظامی دانشگاه در ۱۳۵۰

صاحب امتیاز و مسئول مجله علمی نظام پزشکی