مجسمه سازی_رنگ روغن

**دردانشگاه های مختلف به تدریس رشته پروتز مشغول هستم ، همچنین فعالیت های تحقیقاتی و اختراعاتی نیز در زمینه مواد و تجهیزات ساخت پروتز دندان دارم ، که باعث ایجاد انرژی بسیار مثبت در من می شود و بنده خود را همیشه یک شاگرد می دانم و در پی آموختنم .

قبل از این که برای ادامه تحصیل به آلمان سفر کنم ، یکی از شاگردان آقای ایرج صامت بودم ، که ایشان اولین واردکننده و نمایندگی شرکت “وایتالیوم” آمریکا در خاورمیانه بودند و از این بابت خیلی خوشحال هستم که ابتدا نزد ایشان با این حرفه آشنا و کار را آموختم .

زمانی که من به دعوت آقای “تل” به آلمان سفر کردم و در لابراتوار تخصصی ایشان حضور یافتم ، به تازگی دستگاه نان استاپ را خریداری کرده بودند ، من پس از روئیت دستگاه ، گفتم که با این دستگاه کار کرده ام، اما باور نکردند و گفتند ما به تازگی این دستگاه را خریداری کرده ایم و امکان ندارد شما با چنین دستگاهی کار کرده باشید ، من مشخصات و کار با دستگاه را برایشان توضیح دادم ، وقتی دیدند مشخصاتی که داده ام صحیح است ، به من یک نمونه کار دادند تا انجام دهم و من در کمترین زمان کار را انجام و تحویل دادم ، این امر آنان را شگفت زده کرد و به من پیشنهاد کار با حقوق ماهانه سه هزار مارک را دادند که این مبلغ در آن زمان مبلغ زیادی بود به طوری که رئیس پلیس بایرن آن زمان این حقوق را دریافت می کرد ، اما من چون قصدم ازین سفر ادامه تحصیل بود ، نپذیرفتم و آنها دوباره با افزایش مقدار مبلغ به ۳۵۰۰مارک و فراهم نمودن امکانات تحصیل ، مرا متقاعد برای فعالیت در آن شرکت نمودند .

من دو برابر تعداد کارهایی که سایر تکنسین های لابراتواری از۹ صبح تا ۴ بعدازظهر انجام می دادند را تا ۱۰ صبح تحویل می دادم و مابقی زمان خود را به تحصیل می پرداختم تازمانی که فارغ التحصیل شدم و پس از این دوره نیز فعالیت خود را به عنوان سرپرست لابراتواری که حدود ۵۰ نفر در آن مشغول به کار بودند ادامه دادم.

در زمان جنگ ایران و عراق ، برادرم به شهادت رسید و من به ایران بازگشتم ، در همین دوره سفیر ایران در آلمان با من و تعدادی از شاگردهای ممتاز رشته پروتز صحبت کردند و گفتند به دلیل نیاز ایران به پروتز دندان در کشور خود فعالیت کنیم و به همین دلیل در ایران ماندگار شدم بدون آنکه امکاناتی در اختیارم قرار دهند و از آن سال یعنی سال ۱۳۶۴ تا به امروز هنوز در این رشته فعال هستم و به فعالیت خود ادامه می دهم.

تدریس در دانشگاه های شهید بهشتی، صدوقی یزد، کرمان، تهران و دانشگاه های “اجمان” و”شارجه” امارات ، نیز از دیگر فعالیت های من در این حوزه بوده که البته درحال حاضر هم در دانشگاه های مختلف به تدریس این رشته مشغول هستم ، همچنین فعالیت های تحقیقاتی واختراعاتی نیز در زمینه مواد و تجهیزات ساخت پروتز دندان دارم ، که باعث ایجاد انرژی بسیار مثبت در من می شود و بنده خود را همیشه یک شاگرد می دانم و در پی آموختنم ، دوست دارم همیشه فعال باشم .

بنده در اکثر کنگره هایی که داخل ایران برگزار شده اند شرکت یا سخنرانی داشته ام، سال گذشته نیز در کنگره prolab1 سخنران بودم، همچنین در نمایشگاه هم فضایی برای خود داشتم اما امسال در کنگره prolab2 به دلیل گسترش اجرائیات کارم ، نتوانستم در نمایشگاه شرکت کنم اما سخنرانی داشتم و خوشبختانه این کنگره در سال گذشته و امسال به نحو احسنت برگزار شد ، من از این که مجموعه دست اندرکاران ماهنامه بین المللی دندان سازان حرفه ای همیشه حرکت های مثبتی انجام داده و با آگاهی در مسیر علمی قدم گذاشته و پیش می روند ، لذت می برم ، اما متاسفانه گروه هایی هستند که از گسترش دانش و علم آموزی جلوگیری می کنند ، به طور مثال ، می گویند : به کنگره prolab2 نروید و …، که این کار کاملا اشتباه است و باید سعی کنند به جای این رفتار با اطلاع رسانی و حتی با فراهم کردن امکانات شرایط حضور افراد در کنگره ها را آسان کنند ، و ما اگر تاریخ را ورق بزنیم می بینیم که دانشمندان ما از ری به سمرقند و از سمرقند به بغداد و … سفر کرده اند برای کسب علم ، ازنظر من علم، عشق و جنگ، مرز نمی شناسند و کسی هم نمی تواند خط بکشد و بگوید : برو آنجا یا نرو و …، و من به این عده می گویم که اگر متولی این صنف هستید که به مسائل صنف رسیدگی کنید ، ولی برای دانش من کسی متولی نیست و اجازه نمی دهم کسی متولی دانش من باشد ، من دوست دارم شخصا هرجا که علم آموزی هست با خیال راحت بروم دانش کسب کنم و دانشم را انتقال دهم به جوانترها ،چرا که از ما سنی گذشته و باید تجربیات و دانش خود را به گروه جوانتر انتقال دهیم تا افق آینده نسل بعدی پربارتر و زیباتر باشد.

نکته دیگری که باید به آن اشاره کنم ، بین المللی برگزار شدن کنگره prolab2 است که بسیار باعث خوشحالی است و ازین رو خواهشی که از دوستان دارم این است که لطف کنید و زبان بیاموزید چرا که همیشه مترجم کنارتان نیست ، من از جامعه دندانسازان ایران هم خواهش کردم که کلاس زبان بگذارند، اما چنین اقدامی را انجام ندادند و بسیار پیشنهادات دیگر کردم که همه را رد کردند و به جرات می توانم بگویم که در آخر هم گفتم که اگر ممکن است حداقل بروید قبر بخرید تا شاید لااقل دندانسازان نیز مانند هنرپیشه ها قطعه هنرمندان داشته باشند تا پس از ۱۰۰ سال عمر که فوت شدند در کنار هم باشند.

و نکته آخر را لازم می دانم در رابطه با تکنسین های لابراتوار تجربی کار بنویسم ، کاش ما قدری از نکات مثبت فرهنگ های دیگر کشورها الگوبرداری کنیم ، درحال حاضر خیلی از افراد هستند که در زمینه دندان سازی ، تجربی کار هستند و جالب این که کشور آمریکا، کانادا و دیگر کشورها، هر ۳ سال تجربه کار را ۱سال تحصیلات دانشگاهی می دانند ، اما متاسفانه در ایران نگاه به گونه دیگری است ، که ای کاش به جای این نگاه وارونه ، و کوبیدن تجربی کاران از افرادی که در این زمینه سال ها به طور تجربی فعالیت دارند آزمونی گرفته و کلاس های علمی مفیدی را برایشان فراهم نمایند تا باعث افزایش دانششان در این حرفه بشوند ، همان طور که در قانون اساسی کشورمان نیز این موضوع ذکر شده است که “اصل ۲۸- هر کس حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند. دولت موظف است با رعایت نیاز جامعه به مشاغل گوناگون، برای همه افراد امکان اشتغال به کار و شرایط مساوی را برای احراز مشاغل ایجاد نماید.” .**