زادۀ سال ۱۳۴۷ هستم و زادگاهم تهران است. سال ۱۳۷۰ از دانشگاه تهران دکترای دندان‌پزشکی عمومی و سال ۲۰۰۴ تخصص پریودنتولوژی و مس‌تر در ایمپلنت‌های دندانی را از دانشگاه بوستون گرفتم.

وقتی برای پایان‌نامۀ دکترای عمومی، دنبال موضوعی می‌گشتم که تکراری نباشد و دیگران کمتر به آن پرداخته باشند، از آنجا که پدرم وکیل هستند و مباحث حقوقی در خانۀ ما مطرح می‌شد و این زمینه در ذهنم وجود داشت، به تلفیق حقوق و دندان‌پزشکی با هم فکر کردم. وقتی در این مورد تحقیق کردم، متوجه شدم منبعی وجود ندارد و برایم جذابیت پیدا کرد. با پدرم و دکتر صمد قضایی، رییس دپارتمان پزشکی ‌قانونی دانشگاه تهران و دکتر مسعود رضایی، رییس دپارتمان بیماری‌های دهان و دندان دانشگاه تهران و دیگر استادان دانشگاه علوم پزشکی تهران، مشورت و کار را آغاز کردم. از آنجا که تا به حال در این زمینه کار نشده بود، به سختی توانستم از نظام‌پزشکی و دیگر مراجع، قوانین جاری و مدون را استخراج کنم. حتا در این پایان‌نامه مباحثی هم که اصلا منبعی برایشان وجود نداشت و بر روی آن‌ها کار نشده بود، مانند تطبیق قوانین موجود قضایی با دندان‌پزشکی، از جمله قانون دیه که در محاکم قضایی مطرح می‌شد، ولی با موارد دندان‌پزشکی تطبیق داده نشده بود، کار کردم. در ‌‌نهایت توانستم با نمرۀ ممتاز دفاع کنم. این تز باعث شد مسئولان پزشکی قانونی از من دعوت کنند در این سازمان مشغول کار شوم و در کمیسیون‌هایی که مربوط به رسیدگی به اختلاف دندان‌پزشک و بیمار، حضور داشته باشم.

من توانستم در پزشکی قانونی، قانون دیه را با علم روز دندان‌پزشکی تطبیق دهم و الگوی خوبی تنظیم کنم. مهم‌ترین فصل کتاب «دندان‌پزشک و قانون» هم به این موضوع اختصاص دارد که در محاکم از آن استفاده می‌شود.

سال ۷۱ به دلیل اینکه احساس کردم به مباحث مطرح شده در پایان‌نامه‌ام پرداخته نشده است، تصمیم به جمع‌آوری، تدوین مباحث قانونی مرتبط با دندان‌پزشکان گرفتم. «دندان‌پزشک و قانون» اولین کتاب در زمینه حقوق دندان‌پزشکی بود که در مراکز حقوقی تدریس می‌شد؛ البته از آنجا که کتاب مربوط به ۲۰ سال پیش است، بی‌شک کاستی‌هایی دارد و نیازمند به روز شدن است.

منبع: دندانه