فعال سیاسی، روزنامه نگار، کارآفرین

امیر راعی فرد روز پنجشنبه ۲۸فروردین ۹۹ پس از یک دوره طولانی مبارزه با بیماری سرطان درگذشت.

امیر راعی‌فرد متولد سال ۱۳۵۸و دانش‌آموخته رشته کارشناسی بهداشت صنعتی از دانشگاه مشهد است.

او که در سال ۸۸ توانست کارآفرین برگزیده ملی شود. مدیریت شرکت آ‌ترین زعفران که در سال ۱۳۸۵ تاسیس کرده در استان خراسان جنوبی بر عهده اوست و توانسته محصولی منحصر به فرد از گیاه زعفران تولید کند.

امیر راعی‌فرد در گفت‌وگو با خبرنگار کار و اشتغال خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) تعهد اجتماعی را مهم‌ترین دلیلش برای روی آوردن به کارآفرینی دانست و گفت: ‌ نگاه اصلی من برای ورود به این عرصه این بود که فضایی برای اشتغال و بهره‌مندی عده‌ای از درآمدهای ناشی از یک کار ایجاد شود تا آن‌ها هم بتوانند در این محیط فعالیت و رشد کنند و در واقع همه از منافع یک کار بهره‌مند شوند.

همین دیدگاه او باعث شده که در کار تنها نماند و از دیگران هم کمک بگیرد. او معتقد است سود حاصل از گسترش و توسعه یک فعالیت کارآفرینی می‌تواند نصیب تعداد زیادی از افراد شود، به جای این‌که به عده کمی محدود شود. این نوع دیدگاه البته از زمان دانشجویی با او همراه بوده و در آن دوره هم فعالیت‌های داشته که اجتماعی بودن، رکن اساسی آن‌ها بوده است.

البته میل شخصی و حمایت خانواده را نیز در ورودش به عرصه کارآفرینی بی‌تاثیر نمی‌داند.

راعی‌فرد که هم اکنون توانسته نوعی زعفران صنعتی تولید کند، افزود: من از مدت‌ها پیش بر روی طرحی با عنوان زعفران فوری کار می‌کردم، اما این ایده تنها در حد یک طرح پژوهشی بود، ولی با همکاری دوستانم در پارک علم و فناوری توانستم این پژوهش را به نتیجه برسانم تا اینکه تولید انبوه آن نیز آغاز و بازاریابی لازم برای فروش آن به عنوان یک فرصت سرمایه‌گذاری انجام شد.

او توضیح داد که قرص زعفران، در واقع از گیاه زعفران به علاوه نشاسته و لاکتوز تهیه شده و هیچ گونه افزودنی شیمیایی به همراه ندارد، اما به دلیل نوآوری در شکل و قیمت، به خوبی مورد استقبال مصرف‌کنندگان قرار گرفته است.

کارآفرین برگزیده ملی همچنین به موضوع امنیت سرمایه‌گذاری به عنوان مهم‌ترین ریسک در راه اجرای ایده‌اش اشاره کرد و گفت: با توجه به شرایط اقتصادی امروز کشور و دنیا، تامین امنیت سرمایه‌ها بسیار اهمیت دارد، در حالی که در چنین شرایطی تضمینی برای حفظ سرمایه وجود ندارد.

او ادامه داد: متاسفانه نرخ ارز برای صادرکننده بیمه نیست و بالا یا پایین رفتن این نرخ به شدت بر روی نحوه فعالیت اقتصادی صادرکننده تاثیرگذار است. از سوی دیگر معافیت‌های مالی در نظر گرفته شده برای صادرکنندگان نیز به طور کامل عملیاتی نمی‌شود و اگر مشکل دریافت تسهیلات بانکی را نیز به این‌ها اضافه کنیم، می‌بینیم یک کارآفرین در راه اجرای ایده‌های خود با مشکلاتی عدیده‌ای روبروست.

راعی‌فرد تاکید کرد که اگر تعهد اجتماعی قوی وجود نداشته باشد، بسیاری از کارآفرینان با مشکل روبه رو خواهند شد و ادامه داد: در سال ۱۳۸۵ من برای ورود به این عرصه یک میلیارد تومان سرمایه‌گذاری کردم، در حالی‌که می‌توانستم با پیش‌بینی خطرات پیش‌رو، این سرمایه را در محل دیگری با سود تضمینی مصرف کنم.

او همچنین به نوآوری در محصول تولیدی خودش اشاره و خاطرنشان کرد: البته تولید محصولات جدید از زعفران نیز در حال پیگیری است و ما نگاه خود را به زعفران به عنوان یک محصول ملی داریم. من معتقدم نگاه ما به محصول زعفران باید طوری باشد که کشورهایی مانند اسپانیا و امارات نتوانند محصول ما را پس از وارد کردن به کشورشان، به نام خود به جهان عرضه کنند؛ در واقع باید تولید و عرضه زعفران به گونه‌ای باشد که سود آن نصیب تاجر ایرانی شود.

وی با تاکید بر اینکه محصول تولید شده توسط او به گونه‌ای است که رقبای خارجی نمی‌توانند به هیچ شکل از آن سوء استفاده کنند، گفت: ‌تقلب در محصول تولیدی ما ممکن نیست و این محصول فقط باید به دست مصرف‌کننده برسد.

او در ادامه به طرح جدید خودش برای تولید کاغذ تورنسل از گل زعفران اشاره کرد و گفت: ‌گل زعفران در PH‌های مختلف تغییر رنگ می‌دهد و این ایده اولیه برای تولید کاغذ تورنسلی جدید است. در واقع ما می‌خواهیم از همه بخش‌های گل زعفران استفاده کنیم و نوع استفاده از آن را از شیوه سنتی به مدرن تغییر دهیم. کارآفرین برگزیده ملی با تاکید بر این‌که در کار خود به دنبال سودآوری است، گفت: ما علاوه بر این به دنبال ارزآوری هم هستیم. در حال حاضر قیمت جهانی زعفران برای هر کیلوگرم دو هزار یورو است، در حالی که ما توانستیم محصولمان را با افزایش ۳۰ درصدی قیمت صادر کنیم.

او با تاکید دوباره بر این‌که محصول قرص زعفران تولید شده توسط او قابلیت جعل ندارد، گفت: محصولات مشابهی با عناوین مختلف در ابعاد کوچک تولید شده‌اند که البته مواد افزودنی دارند، در حالی که ما به سودهای مقطعی رضایت نداده‌ایم و ترجیح می‌دهیم محصول خوب را در درازمدت تولید کرده و از سود مادی و معنوی آن بهره ببریم.