متولد 1360

شعری با نام بدرود از پیمان صفردوست

در چشمای خـيس تو وقـتی شـكـست عـشق گويی كـه بند بند دلم را گسست عشق

آخـر شدم اسيـر تـو و چـشمـهـای تـو از بس كه زير پای دل من نشست عشق

ای نـازنيـن تـو در دل مـن خـانـه داشتـی گـفـتـی كـه دوست دارمت اما نداشتی

خود رستی از مصيـبت و تنـها به جـرم عـشق مـن را در اوج حـادثـه تنـها گـذاشتی

يـاد تـو را در آتـش دل دود می كــنـم بـا خـاطـرات خوب تو بدرود می كنم

عشق تـو را و هر چه از آن هست و نيست را در شـعـلـه نـگـاه تـو نـابـود می كنم

درد آشنـاتـريـن مـن ای نـاخـدای عـشق همراه و هم قبيلـه و هم ادعـای عـشق

رفـتـی ولـی بـه خـدا ای هـمـيـشه پــاك زيباترين دليل تـو بـودی بـرای عـشق