فاطمه اختصاری (زادهٔ ۱۳۶۵ در کاشمر) از شاعران غزل پست مدرن در دههٔ هشتاد است. وی در سال‌های اخیر در بسیاری از جشنواره‌های شعری حضور داشته و موفق به کسب مقام شده‌است. کتاب او «یک بحث فمینیستی قبل از پختن سیب زمینی‌ها» نیز در سومین دورهٔ جایزهٔ کتاب سال زنان «جایزهٔ خورشید» توانست به مرحلهٔ نهایی راه پیدا کند. داوری جشنوارهٔ غزل پست مدرن در سال ۱۳۸۶ و سردبیری نشریهٔ تخصصی غزل پست مدرن «همین فردا بود» در سال‌های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۸ ، و انتخاب آثار مجموعهٔ «گریه روی شانه تخم مرغ» از دیگر فعالیت‌های ادبی اوست.

يک «غزل پست مدرن » از مجموعه او را مي خوانيد:

چمدان روی تخت باز شد و

جمع کردی لبا سهایت را

تلفن… از تمام حافظ هام

پاک کردی تما سهایت را

تلفن زنگ … غصّه م یخوردی

که چرا زندگی… که چی اصلا؟!

عشق و شام و ناهار م یپختی

شور م یزد دلت تهِ دل من

تلفن باز زنگ … م یزدمت

پشت یک سطر غیر قابل ذکر!

م يشدی کاغذی مچاله شده

توی دستان مرد روشنفکر!

م یشدی باز، یأس فلسف یام

بعد کاری نکرده یا کرده

م یشدی بغض، توی راه گلوم

سفت چسبیدن به یک نرده

قهوه را دم کن و بریز به هیچ

عطشم را بگیر و آب بده

باش! مثل فروغ غمگینم

تلفن را به من جواب بده

تلفن زن … که از تو قطع شدم

چمدان روی تخت باز نبود

پشت گوشی کسی به گریه نشست

عشق، این دفعه کارساز نبود…